Zbirka obuhvata jugoslovensko i srpsko slikarstvo od početka 20. veka do kraja Drugog svetskog rata. Zbirku čini više od 900 umetničkih dela, 138 autora. Od tog broja, posebnu kolekciju čini 120 akvarela, pastela i gvaševa.
Osnivačka koncepcija zbirke zasnovana je na programu sveobuhvatnog predstavljanja ovog istorijskog razdoblja koje se okončava sa početkom Drugog svetskog rata i potonjim uspostavljanjem novog sociopolitičkog konteksta koji će usloviti drugačije smernice razvoja umetničke produkcije. Zbirka omogućava širok uvid u genezu i razvojne faze srpskog i jugoslovenskog modernizma, njegove tematske, stilske i poetičke celine, pojedinačne opuse i relevantna dela.
Počeci modernog slikarstva u Srbiji i Jugoslaviji obeleženi su pre svega impresionističkim impulsima vidljivim u delima slovenačkih (Jakopič, Grohar) i srpskih impresionista (M. Milovanović, K. Milićević, M. Glišić). Među delima pionira moderne umetnosti posebno se ističu slike Nadežde Petrović (Pogreb u Sićevu, 1905; Ciganka sa crvenim šalom, 1905) koje odlikuju prodorni kolorit, smelost vizije i spontanost gesta.
Početak dvadesetih godina obeležen je dominacijom sezanističkih i kubokonstruktivističkih tendencija sa naglašenim interesom za oblik i strukturu što se očituje u delima Save Šumanovića (Pijana lađa, 1927), Mila Milunovića (Bistro, 1922), Toneta Kralja (Seoska svadba, 1926), Vase Pomorišca (Kartaši, 1924), Ivana Radovića (Kuće, 1922). Prve primer apstrakne umetnosti kubofuturističke i ekspresionističke orijentacije nalazimo u delima Milana Konjovića (Kubistička mrtva priroda,1922) i Jovana Bijelića (Borba dana i noći, 1921).
Umetnost tridesetih godina stvarala se u duhu estetičke polarizacije i ideoloških sukoba. S jedne strane, dominirala je „čista umetnost” jakog, ekspresivnog kolorita što je vidljivo u delima Jovana Bijelića (Devojčica u kolicima, 1933), Milana Konjovića (Mali ministrant, 1936), Zore Petrović, Ignjata Joba, Petra Dobrovića. Uz to, značajnu ulogu imala je i „initimistička umetnost” poetizovane vizije realnosti Marka Čelebonovića (Enterijer s gipsanom glavom, 1937), Ljubice Sokić, Koste Hakmana i drugih. S druge strane, javlja se duštveno i politički angažovana umetnost koja odbacuje dominatni larpurlartizam, a čiji su nosioci umetnici okupljeni oko zagrebačke grupe „Zemlja” (Krsto Hegedušić, Marijan Detoni, Vinko Grdan, Ivan Tabaković) i beogradske grupe „Život” (Đ. Andrejević-Kun, Đurđe Teodorović). Nadrealizam i postnadrealizam zastupljeni su u zbirci slikama Radojice Živanovića, Milene Pavlović Barili, Staneta Kregara.
